19 Mei 2019: 5e Paaszondag
Zoals Ik u heb liefgehad (Jo. 13, 31-33a. 34-35)
Frank
Cuypers
1.
(Gongsignaal
als inleiding)
2.
Kruisteken
Wij weten ons samen in de naam van de
Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Genade en
vrede voor ieder van jullie.
3.
Inleidend gebed
Echt
aanwezig zijn
is je laten kennen zoals je nu bent.
Hier en nu worden wij door God verwacht.
Hij hoopt ons te ontmoeten zoals wij nu zijn.
Hij is er altijd eerst,
verlangend zich met ons te verbinden,
inniger nog dan wie ons het meest nabij zijn.
Wij nemen de tijd om ons toe te keren
naar God die liefde en leven is.
(Stilte)
Wij
zingen samen het openingslied.
4.
Openingslied
Openingszang
365: "Licht dat ons aanstoot in de morgen"
5.
Inleiding en kyrie
Marcel
is nog even met vakantie . We hebben dus
de kapel voor ons….en maken er samen een mooie
gebedsdienst van.
We
zijn in de laatste rechte lijn naar
Hemelvaart. We lezen vandaag opnieuw uit
Johannes. In het evangelie van vandaag horen we
een stuk uit het testament van Jezus. Jezus
heeft het over de liefde. Hij zegt: “Heb
elkaar lief zoals ik U heb liefgehad”. De norm
van deze liefde is de liefde tussen Jezus en
zijn Vader. In deze norm en maat van
liefde mogen wij delen. God bemint elk van ons,
in heel de unieke eigenheid van onze persoon,
anders dan alle anderen, met een
onvoorwaardelijke liefde en een
onvoorwaardelijke grote trouw en ernst. Laat ons
dankbaar zijn voor zoveel genade die ons
overkomt.
Laten
wij Jezus’ grootheid uitzingen.
6.
Kyrie
112
Heer Jezus, Koning en gezalfde Gods ….
7.
Openingsgebed
God
van de nieuwe morgen,
die ook óns licht wilt zijn,
verberg U niet
maar geef U ons te kennen
en wees hier aanwezig
in onze gemeenschap
in ons lied,
in ons gebed.
Bekrachtig ons
met uw woorden
die ons spreken van uw beloften,
die
ons verlangen wekken,
die ons wegen wijzen
en doe ons
in deze gulden Paastijd
leven met Jezus
voor ogen
die deze woorden volbracht
en ze nog voor ons uitdraagt
tot de voleinding der wereld.
We
luisteren samen naar de tekst van Johannes
8.
Evangelietekst
In
die tijd zei Jezus tot de leerlingen: “Nu is de
Mensenzoon verheerlijkt en God is verheerlijkt
in Hem. Als God in Hem verheerlijkt is zal God
ook Hem in zichzelf verheerlijken, ja, Hij zal
Hem spoedig verheerlijken. Kindertjes, nog maar
kort zal Ik bij u zijn. Een nieuw gebod geef Ik
u: gij moet elkaar liefhebben; zoals Ik u heb
liefgehad, zo moet ook gij elkaar liefhebben.
Hieruit zullen allen kunnen opmaken dat gij mijn
leerlingen zijt: als gij de liefde onder elkaar
bewaart.”
9.
Lied
558
Liefde, eenmaal uitgesproken
10.
Homilie
De tekst
van Johannes en betekenis voor de
Johannesgemeenschap
“Bemin
elkaar zoals ik jullie heb liefgehad”. De
uitspraak van Jezus volgt onmiddellijk na de
vermelding dat Judas de zaal verliet om Jezus te
verraden. In het Johannesverhaal van het laatste
avondmaal is het dispuut met de Judeeërs
verdwenen; zij zijn uit het vizier verdwenen. De
aandacht van Jezus wordt nu volledig gericht
naar de gemeente. In de kerkgemeenschap
waarvoor Johannes schreef speelden de woorden
van Jezus een belangrijke rol. Het was hun
laatste houvast in een periode dat ze door de
joodse gemeenschap waren gemarginaliseerd en
vreesden voor vervolging. Als een bang hoopje
mensen zagen ze in het leven van Jezus hun
eigen lijden weerspiegeld. Alleen de liefde
zoals door Jezus voorgeleefd kon hen en alle
latere groepen die hetzelfde meemaken een uitweg
bieden.
Is dit een
gebod?
Is er liefde op gebod? Er is natuurlijk
geen liefde op gebod. De liefde is vrij, of ze
is niet. Het oorspronkelijke Griekse woord wordt
hier vertaald door “gebod” maar betekent veel
meer “opdracht”, “zending” of ook nog “iets wat
ons van bovenaf overkomt”. Beminnen met Jezus’
volle liefde, beminnen met de open liefde van
God zelf, is een liefde die ons hart te boven
gaat en die over ons komt door de genade van de
Heilige Geest.
Wat is er
nieuw aan?
Het Oude testament kende vanouds de liefde als
het grootste gebod van de Thora: “neem geen
wraak op een volksgenoot en koester geen wrok
tegen hem. Bemin uw naaste als uzelf. Gij moet
Jahweh uw God beminnen met heel uw hart, met
heel uw ziel en met al uw krachten.” Ook
Jezus zelf had er voortdurend en in velerlei
variaties over gesproken. Maar het nieuwe aan
het gebod is dat het de aanhef is van een
“nieuw” testament, het testament van Jezus zelf.
Immers, er wordt in deze afscheidstoespraak
voortdurend bijgezegd dat de leerlingen (en de
gelovigen) elkaar moeten liefhebben, “omdat” en
“zoals” Jezus hen heeft liefgehad. En – meer nog
– “omdat” en “zoals” Jezus de Vader liefheeft en
de Vader hem. De liefde van de Vader tot Jezus
is dus maatstaf en stelregel voor de liefde
tussen de leerlingen onderling. Dat is het
nieuwe van het gebod.
Wat
betekent het voor ons; hoe kunnen we dit
navolgen?
Jezus had lief, Hij kon eigen grenzen verleggen,
omdat Hij in uiterste ontvankelijkheid Gods
spreken in zich vlees en bloed liet worden. En
omdat Hij vanuit die kracht in staat was in
diepe betrokkenheid open te staan voor ieder,
die Hij op zijn weg tegen kwam. Dus zowel de man
of vrouw, die door ziekte onrein was verklaard;
de Arabisch vrouw van over de grens (de
Kanaänitische die om genezing voor haar dochter
smeekte); de leerlingen die Hem verraadden zoals
Judas en Petrus deden; maar ook de geliefde
leerling of Maria van Magdala. Elke keer
ondervonden al deze mensen iets waardoor hun
leven veranderde. Liefde als een gebeuren
waarbij beide partijen veranderen.
We
kennen allemaal Pater Damiaan en Moeder
Teresa. Zij lieten alles achter om
anderen, mensen in nood, echt nabij te
zijn. Zij volgden op een onwaarschijnlijke
manier het gebod, de zending “zoals ik U heb
liefgehad” na.
Maar
we hoeven niet naar de andere kant van de wereld
te trekken. Ook dichter bij huis zijn er mensen
die hun huis omvormen tot een herberg en haard
voor anderen, een foyer. Ik denk
hierbij heel concreet aan Jean
Vanier. U weet wel de stichter van de
Ark-gemeenschappen, een internationale
organisatie van leefgemeenschappen waar mensen
met en zonder verstandelijke beperking elkaars
leven delen. Jean Vanier is onlangs overleden.
Ik wil graag kort citeren uit een interview dat
hij gaf aan Lode Van Hecke, abt van Orval.
“De
sterken hebben de zwakken nodig om menselijker
te worden, barmhartiger. Echte heling gebeurt
niet door wonderbaarlijke genezingen, maar door
wederzijds respect, zorg en
liefde.
Kwetsbaarheid wordt een bron van kracht
en heelheid, een plaats van verzoening en
gemeenschap met anderen. Iemand liefhebben is
hem zijn schoonheid, zijn waarde en zijn belang
laten zien. De ander laten zien hoe mooi hij of
zij is. Dat kan die ander niet alleen ontdekken,
ook een spiegel is niet genoeg. Daar heeft hij
een medemens voor nodig. Waar dat gebeurt, is
sprake van liefde”.
En
Jean Vanier gaat verder: “Ik woon in de Ark, ik
leef er samen met mensen met een beperking. Het
is een geweldig leven. In de Ark heb ik de zin
van mijn leven gevonden. De zin van mijn leven
is leven geven. Dat is buitengewoon, je bewust
zijn van leven te geven…. Wel als zij
openbloeien bloeien wij ook open. Wat van belang
is, is weten dat het leven zin heeft, dat we
leven geven en dat we uiteindelijk, omdat we
samen gelukkig zijn, zo een plek van viering
worden”.
Hoe
zien wij dit voor onszelf ?
Ik
vat het voor mijzelf graag samen als: “Liefde is
… er zijn”. Er zijn voor mijn gezin en
familie, de collega’s op het werk, van zeer
verschillende pluimage, er zijn voor
Filosofenfontein, voor wie ik op mijn weg
tegenkom... Er proberen te zijn in
dienstbaarheid en aandacht, de talenten die ik
heb op die manier ten dienste stellen.
Uiteraard
onvolkomen, maar ik weet en voel mij gedragen en
geïnspireerd door de Geest. Ik woon in de liefde
van God.
Dat
brengt mij terug bij Gods liefde voor ons. Gods
liefde is onvoorwaardelijk. Wij worden reeds
bemind voor wij bestonden. Menselijke liefde is
altijd beperkt en stelt voorwaarden. Dat doet de
goddelijke liefde helemaal niet. God bemint elk
van ons, in heel de unieke eigenheid van onze
persoon, anders dan alle anderen, met een
onvoorwaardelijke liefde en een
onvoorwaardelijke grote trouw en ernst.
Ruusbroec noemt het de “bodemloze liefde van
God”. Hoezeer ik ook afdaal in Gods liefde, ik
kom nooit bij een bodem, want die is er niet.
God meet Zijn liefde niet af aan ons, maar aan
Zichzelf. God bemint omdat Hij liefde is.
Wij mensen hebben lief, God is liefde. Dat is
een wezenlijk onderscheid: lief hebben of liefde
zijn. Hiertussen variëren all vormen en
gedaantes van liefhebben.
Ik
keer terug naar mijn voorbeelden: het optreden
van Jezus in het Nieuwe Testament, Pater
Damiaan, Moeder Teresa, Jean Vanier. Elke keer
ondervonden al deze mensen iets waardoor hun
leven veranderde. Liefde als een gebeuren
waarbij beide partijen veranderen. Misschien
ligt daar het originele van het christendom: de
oproep om zo met elkaar om te gaan, dat in de
ontvankelijke openheid, anderen iets ondervinden
dat hun leven verandert, dat hen eigenwaarde
geeft en dat beiden in staat stelt om in
wederkerigheid elkaar tot leven te wekken.
Hierbij
is de liefdeseenheid tussen de Vader en Jezus de
norm. Jezus vond hierin de kracht en was
vanuit die kracht in staat in diepe
betrokkenheid open te staan voor ieder, die Hij
op zijn weg tegen kwam. Ik bid en wens ons
allen toe dat wij gedragen door de inspiratie en
aanmoedigingen van de Geest van de waarheid Gods
liefde concreet kunnen maken in de alledaagse
wereld telkens wanneer we in de mens van de
eerstvolgende ontmoeting onze broeder of zuster
zien.
Amen.
11.
Uitnodiging tot de offerande
Rode
rozen zijn een mooi symbool van de liefde.
In onze offerande van vandaag kunnen we met dit
symbool onze verbondenheid, onze dankbaarheid,
onze liefde uitdrukken en bij God brengen.
Mag
ik wie dat wil uitnodigen om een kaarsje of een
roos naar voor te brengen voor een bijzondere
intentie, persoonlijk of voor de gemeenschap.
12.
Offerande
(met
kaarsjes en rode rozen)
Muziek
: Haendel – CD1 – Concerto no 6 in B flat major
for harp HWV294 – Allegro moderato – track 23
13.
Tafellied
543
Tafellied
14.
Uitnodigen tot het Onze Vader
Laten
wij zoals elke zondag samenkomen rond het altaar
en samen het Onze Vader zingen.
Verbonden door
ons geloof, gedragen door Gods barmhartigheid,
gesterkt door Christus’ vrede, heffen we onze
handen ten hemel en zingen samen het gebed dat
Jezus zelf aan zijn leerlingen heeft gegeven.
15.
Onze Vader
(Onze
Vader)
16.
Inleiding tot de vredeswens
Wensen
wij elkaar vrede toe.
En laten wij dat doen
in verbondenheid met alle mensen
veraf en dichtbij
opdat Gods droom
over vrede op aarde
werkelijkheid mag worden.
(Vredeswens
wordt gedeeld)
17.
Inleiding tot de communie
Jezus
Dank dat gij ons samenbracht rond Uw woord
Rond het breken van het brood
In bidden en zingen
Zo verdiepen we onze verbondenheid met U
Gij gaat ons voor in liefdevolle eenheid met de
Vader,
Met Maria, met alle engelen en heiligen
Dank u dat Gij altijd bij ons zijt
Dank dat Gij er zijt als we uw hulp vragen
Wij openen ons hart voor u
en laten het volstromen met liefde
In geven en ontvangen
In lief en leed.
Dank dat gij ons laat opengaan in liefde en
wijsheid,
In vergevensgezindheid en geduld.
Zalig zijn wij nu wij genodigd worden aan uw
maaltijd.
18.
Communie
Muziek:
CD Confessiamo la gloria di Dio – Canti della
liturgie di Bose – track 12 – Cantico delle
creature
19.
Communielied
527
Leer van de liefde
20.
Slotgebed
Wat is het God
dat
mensen openvouwt
in oeverloos vertrouwen?
Soms zien wij hoe zij
licht ontsteken in elkanders ogen.
Soms laten zij hun handen spreken
over niets dan zorg en tederheid.
Soms weten zij zich
in de loofhut van elkanders aandacht
als een kind geborgen.
Liefde alleen kan dat.
Behoed
die liefde God.
Bekleed haar met uw glans.
Ontsluit in haar
een kracht die leven geeft aan velen,
een geest die recht doet,
een toekomst zonder einde,
een schoonheid, duizendvoudig.
(Kris
Gelaude)
21.
(Medelingen)
22.
Zegenmoment
En
laat ons deze viering besluiten met elkaar te
zegenen. Wij zingen samen …
197
– Moge de zegen van God op je rusten
23.
Afronden
Heel erg bedankt om samen te vieren; nog een
hele mooie zondag voor ieder van jullie
|