Viering van 18 juni 2006 : Het zaad en de grote boom
Moge God die Liefde is, hier in ons midden
aanwezig zijn
als Vader, Zoon en heilige Geest.
Ward Costermans
Inleiding
De lezingen van vandaag gaan over een zaadje
dat een grote boom wordt. Vooraleer zo'n zaadje een grote
boom is hebben we veel geduld nodig. Geduld is een mooie deugd.
We zouden ze wel willen hebben maar heel onze huidige cultuur
staat er haaks op. Alles moet instantané, à
la minute klaar zijn. Schoenen en sleutels zijn klaar terwijl
je eventjes wacht. Een druk op de knop en je sensoa koffie
is klaar. Een telefoon en je pizza-man staat aan je deur.
Je hebt een inlichting nodig: google bezorgt ze je in een
minimum van tijd.
Het gaat allemaal even gemakkelijk en even vlug. Het wachten
zijn we afgeleerd. Het gevolg is wel: bijna niemand heeft
nog geduld. Bij het minste dat niet mee zit horen we meer
en meer spreken over stress.
Toen Jezus over het Rijk
Gods sprak dachten zijn leerlingen dat het heel vlug in zijn
volle heerlijkheid zou aanbreken. Maar beetje bij beetje hebben
de leerlingen begrepen dat het aan hen is om het goede woord
te zaaien, de groeikracht aan God over te laten, en dat het
oogsten meestal weggelegd is voor een volgende generatie.
Jezus vraagt van ons dat we vertrouwen zouden hebben dat het
goede dat we doen niet tevergeefs is.
Vandaag willen we God bidden
dat hij ons het nodige vertrouwen schenkt in het leven; vooral
op die momenten dat er veel verkeerd loopt.
Openingsgebed
Laat ons daarom met vertrouwen
bidden:
Gij, eeuwige God,
die uw woord zaait op aarde
en het vrucht laat dragen op zijn tijd:
maak ons ontvankelijk
voor uw levenskracht
als wij luisteren naar uw zoon
door wie Gij zelf tot ons spreekt,
dit uur en alle dagen van ons leven. Amen.
Voorbeden
Bidden wij tot God, vol
vertrouwen voor de vele noden in de wereld
Een levend geloof ligt nooit eens en voor altijd vast.
Er steekt steeds groei en ontwikkeling in.
Moge Jezus woorden en daden voor ons de bron zijn die groeikracht
geeft.
Laat ons bidden.
De Filippijnen hebben onlangs
de doodstraf afgeschaft.
Bidden wij dat andere landen volgen in het vertrouwen dat
God een God van leven is en niet van dood. Laat ons bidden.
Bidden wij voor de schoolgaande
jeugd die in de examens zijn.
Moge het woord van Jezus in hen tot bloei komen
zodat ze in vertrouwen en liefde door het leven gaan. Laat
ons bidden.
Bidden wij voor de zovele mensen die op de vlucht zijn
voor zichzelf door angst en eenzaamheid, door neerslachtigheid
en stress.
Bidden we ook voor politieke en economische vluchtelingen.
Dat ze ontvangen wat ook wijzelf graag hebben. Laat ons bidden.
God van leven,
aan U vertrouwen wij ons toe,
Gij laat ons niet in de steek.
Sterk ons vertrouwen
in onszelf, in elkaar en in U,
Gij die leeft in eeuwigheid. Amen.
Preek
Niet zolang geleden was
ik hier aanwezig bij de doop van twee kindjes: Astrid en Edward.
Er werd een verhaaltje voorgelezen van de kikker en de pad.
De kikker had een mooie
tuin en de pad wilde ook zo een prachtige tuin. Helemaal niet
moeilijk, zei de kikker aan de pad. Je moet de aarde bewerken
en zaadjes zaaien. Zo gezegd, zo gedaan.
De volgende dag hoopte
de pad reeds zo een bloemrijke tuin te hebben als de kikker.
Maar hij zag helemaal niets. Al mijn werk is voor niets geweest,
zei de pad, en hij begon te roepen en te tieren en maakte
de kikker uit voor leugenaar.
Roep niet zo hard, zei de kikker, de zaadjes hebben angst
om uit te komen met al dat lawaai. Met de natuur moet je zacht
en geduldig omgaan.
En waarlijk na een lange week angstvallig geduldig wachten
zag de pad dat ook zijn tuin vol begon te komen met plantjes.
Geloof, liefde en hoop
moeten we zaaien in de harten van de mensen en verder geduldig
vertrouwen hebben dat alles op tijd en stond zijn volle groeikracht
bekomt.
We moeten ons de wijsheid eigen maken van een landbouwer.
Hij zaait en hij gaat rusten.
Adriaan Roland Holst dichtte als volgt:
Ik vraag geen
oogst, ik heb geen schuren
Ik sta in uwe dienst, zonder bezit.
Maar ik ben rijk in dit:
dat ik de ploeg van uw woord mag sturen.
Ik zal de halmen niet
meer zien
noch binden ooit de volle schoven,
maar doe mij in de oogst geloven
waarvoor ik dien.
Meestal moeten wij geloven
dat er eens een grote oogst zal zijn en soms mogen we toch
ook reeds genieten van de eerstelingen.
Op een zondagmorgen, op
weg naar Antwerpen (21 mei 2006) hoor ik op het radioprogramma
"titaantjes" een interview met Jeanne Devos.
Zij is van Kortrijk Dutsel en groeide op in een groot boeren
gezin. Negen kinderen waarvan er zeven volwassen werden. Tijdens
de oorlog was het gezin steeds groter, want kinderen uit de
stad en Hongaarse kinderen werden er met een groot hart ontvangen
om aan te sterken. Van in haar jeugd heeft Jeanne Devos kennis
gemaakt met de ellende in de wereld en leren geven om niet
zonder zichzelf pijn te doen. Alles was zo vanzelfsprekend.
Stadkinderen, Hongaarse kinderen; zij werden als broers en
zussen gezien.
Later is Jeanne Devos in
naam van Jezus als zuster naar India vertrokken. Daar is ze
in contact gekomen met andere godsdiensten. Zonder afbreuk
te doen aan haar eigen christelijke waarden is zij tot het
besef gekomen dat God te groot is om zich op te sluiten in
één godsdienst.
Daar in India is ze ook
in contact gekomen met vrouwen en meisjes, uitgeput door onderdanigheid
en slavernij. Zij is begonnen met enkele vrouwen en meisjes
bewust te maken van hun waardigheid. Tot op de dag van vandaag
levert dit haar veel problemen en moeilijkheden op. Gerechtsonkosten,
vernederingen en echte doodsbedreigingen. Maar ze gaat door
want zeggen de vrouwen en meisjes: "Als jij aanwezig
bent, durven en kunnen we meer. Door jou hebben we meer daadkracht".
Die enkele vrouwen en meisjes
zijn vandaag een niet te stuiten vrouwenbeweging geworden.
Door zuster Jeanne Devos hebben 800.000 vrouwen hoop en moed
gekregen om op te komen voor hun rechten. Door haar zien 80.000
meisjes hun stoutste dromen beetje bij beetje werkelijkheid
worden.
Eén zaadje wordt
een boom waar vogels zich kunnen nestelen. Eén vrouw
uit ons midden heeft een zaadje gezaaid in India. Het is een
boom geworden waaronder vele vrouwen schaduw en geborgenheid
hebben gevonden. Eén vrouw schenkt waarachtig leven
aan één miljoen vrouwen.
Zonder zelf armer te worden
deelt zuster Jeanne Devos mede wat ze als gave heeft ontvangen.
Wat ze thuis aan warmte ontvangen heeft, wat ze thuis aan
vrijgevigheid beleefd heeft blijft ze zonder berekening van
eigen leven doorgeven. Het is blijde boodschap zondermeer.
Gebed over de gaven
Heilige God,
wij danken U aan deze tafel
voor het zaad
dat voedsel is geworden
om ons te doen leven:
Jezus, uw zoon
ons levensbrood,
dit uur en al onze dagen. Amen.
Vredegebed
Naar vrede
zien wij uit,
dat vrede in ons midden mag groeien.
Daarom bidden wij:
Heer Jezus, Christus,
werk in ons als kracht tot liefde,
zet ons op het spoor van uw vrede
en maak ons tot mensen naar uw hart.
Zo bidden wij U die leeft in eeuwigheid. Amen.
Gods vrede zij altijd met U
Geven wij elkaar een teken van die vrede.
Slotgebed:
God, Gij ,
die over ons waakt,
verzamel alle mensen
in uw koninkrijk van gerechtigheid,
en laat uw zoon ons leren
hoe Gij met mensen omgaat
dit uur en alle dagen van ons leven. Amen.
(Geput uit: Cees Remmers,
Van toen en thans - B, Gooi en sticht, blz, 102-103)
|