19.06.2011: Feest van de goddelijke Drie-eenheid
Sabine Van Huffel
Intredelied: "392 Lied
van de Heilige Geest"
Inleiding
De viering van
Pinksteren vorige week sloot de paastijd af, vandaag vieren we het
feest van de goddelijke Drie-eenheid. In deze viering willen we
ons bezinnen over de betekenis van de Drie-eenheid voor ons geloof
en voor ons leven, uitgaande van de woorden die we zo dikwijls bidden
(zonder hierover nog diep na te denken):
- We maken
het kruisteken telkens met de woorden ``in de naam van de Vader,
de Zoon en de Heilige Geest
- De woorden van Paulus uit de 2de lezing (2de brief aan de Kor.
13,13) "De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van
God en de eenheid van de heilige Geest zij met u allen" bidden
en beleven we in elke eucharistieviering,
- En in elke zegening en zending wordt ons de trouw en liefde
geschonken van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Wat betekent
dit voor ons? Een kleine steekproef bij onze kinderen doet alvast
uitschijnen dat dit mysterie niet meer "in" is, meer nog,
ongekend is en dus onbemind.
In de christelijke geloofsleer wordt traditioneel op 2 manieren
over de Drie-eenheid gesproken.
De eerste manier is zuiver theologisch: we denken na over het mysterie
hoe binnen in het ene wezen van God drie goddelijke personen in
zelfstandigheid kunnen bestaan en hoe er binnen de drie een relationeel
verband van eenheid moet gedacht worden. Dit noemt men in theologische
kringen de immanente triniteit. Dit spoor gaan we hier niet bewandelen.
Veeleer willen we ons voeden aan het mysterie van de Drie-eenheid
en en ons bezinnen over de betekenis ervan voor ons geloof en ons
leven. Ik begin met enkele getuigenissen van leden uit mijn Emmaüsgroep
(een bezinningsgroep in Leuven die maandelijks samenkomt rond een
bepaald geloofsthema en waarvan ik reeds 28 jaar deel van uitmaak):
- Getuigenis
1. "Persoonlijk tracht ik dit mysterie te begrijpen vanuit
de Liefde: Liefde van de Vader die concreet menselijk gestalte
krijgt in de Zoon en die Liefde blijft verder leven onder ons
vandaag doorheen de Geest die me bezielt van binnenuit met die
Liefde. Alle Liefde van de Vader en de Zoon is samengebald in
mijn hart, vervult me met dagelijkse energie. Het is één
Liefde, op 3 manieren zichtbaar en verwerkelijkt. Zo tracht ik
dit mysterie te begrijpen en vanhieruit te leven elke dag."
- Getuigenis 2: "De triniteit wekt bij mij Gods beeld
op van Vader (Hij die Liefde, bron en einddoel is van mijn bestaan),
Zoon (als Weg, levend voorbeeld) en Geest (die kracht geeft).
Elke dag begin ik met een kruisteken en komt God tot leven in
dit beeld."
- Getuigenis 3: "ik denk trinitair want in mijn beleving
heeft God 3 facetten die gelijktijdig aanwezig zijn. De triniteit
is voor mij te begrijpen als een diamant die vanuit verschillende
hoeken steeds anders lijkt maar toch diezelfde ene diamant blijft.
Het gaat telkens om verschillende facetten van eenzelfde werkelijkheid.
Vandaag op het feest van de goddelijke
Drie-eenheid proberen we te begrijpen wie die drie-ene God is en
wat Hij voor ons betekent.
Openingsgebed
Blijf bij ons, God,
als Vader, Zoon en Geest,
waar we ook gaan of staan.
Dat het zo mag blijven, mag zijn
en steeds meer mag worden. Amen.
Lied 537: "Zingt van de
Vader" (lofzang)
Evangelielezing: Johannes 3,
16-18
Bezinning (*)
Zozeer heeft God de wereld
liefgehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gezonden.
Om te getuigen
van die grote liefde van God voor alle mensen, was er in Algerije
een trappistenklooster, waar de monniken eenvoudig leefden van hun
tuin, en waar de bevolking van die arme streek steeds terecht kon
voor verzorging in het dispensarium dat een broeder-geneesheer voor
hen openhield. De gemeenschap van Tibehirine werd overvallen door
de moslimstrijders. Zeven van de negen broeders werden gevangen
meegevoerd en vermoord. Dit verhaal werd wereld-beroemd na verfilming
in "Des hommes et des dieux".
Kunnen wij sprekender commentaar vinden dan dit getuigenis op het
evangelie van vandaag? God bouwt de menswording van zijn Zoon nog
steeds in de wereld verder uit. Onze broeders van Algerije hebben
het ons herhaald : God heeft de zijnen bemind tot het einde toe,
zijn liefde gaat tot het geven van zijn leven, zijn liefde gaat
tot het vergeven aan wie hem doden. God is immers liefde en niets
dan liefde. Die God wil onze God zijn in Waarheid, Liefde en trouw
en maakt zich kenbaar op drie wijzen:
* Als Vader, in de gestalte van Schepper van hemel en aarde,
* Als Zoon, geboren uit de Vader, in de gestalte van Redder van
de wereld, zo hoorden we in het evangelie,
* Als Geest die voortkomt uit de Vader en de Zoon, in de gestalte
van genade en levengevende tegenwoordigheid
Waarheid, trouw en Liefde: zo is onze God, zo leren we Hem kennen
en meteen krijgen we drie sleutels aangereikt om vanhieruit te leven
vanuit God en naar anderen toe. Het zijn drie begrippen die standhouden
ondanks de veranderende omstandigheden in ons leven, ondanks de
evoluties die we meemaken op ons werk, in ons gezin, onze familie.
Andere bakens zoals succes, rijkdom, schoonheid, competentie,...
spoelen vroeg of laat weg als waanidealen, in de chaos van ons leven.
Naarmate we ouder worden beseffen we hoezeer deze sleutels waarheid,
trouw en liefde ons doen en laten bepalen en de essentie van ons
leven vanuit God uitmaken.
Een voorbeeld: de relatie ouder-kind krijgt een andere invulling
doorheen de verschillende episodes van ons leven maar doorheen deze
vernieuwing en wisselende invulling blijven deze drie bakens standhouden,
houdt liefde slechts stand als het zuivere liefde is, waarheid als
ze authentiek is, trouw als ze gepaard gaat met engagement, relatie
als ze eenheid inhoudt. Leven vanuit God is in die waarheid wonen.
Waarheid, trouw en liefde dienen als sleutels voor ons leven vanuit
God zoals een sol- of fa-sleutel dienen om de toonaard van een muziekstuk
op af te stemmen. Zoals een sleutel aan het begin van een muziekstuk
aangeeft hoe het stuk moet uitgevoerd worden (bv. lustig, levendig
uitgelaten of rustig), zo staat er een sleutel elke dag opnieuw
aan het begin van ons leven met God. Die sleutel is de drie-ene
sleutel van waarheid, trouw en liefde die uit God zijn. De toonaard
van het stuk zoals dit door de Grote Componist God geschreven wordt,
wordt meteen de uitvoeringsstijl van ons leven.
Deze goddelijke sleutel geeft
aan hoe ons leven vanuit God is afgestemd: op de eerste plaats op
God zelf. Voor mij persoonlijk betekent dit in gebed groeien naar
God toe. Het zuivere gebed betekent voor mij: me door God laten
beminnen. Door me af te stemmen op God, groei ik naar God. Immers,
"je wordt wie je bemint", zo drukte Marcel het uit in
de Paasnacht. Ik word van binnenuit getransformeerd door God, wordt
zo een stukje God en proef zo mee van die triniteit.
Ons leven vanuit God is met
diezelfde sleutels een tweede maal afgestemd naar anderen toe. Hoe?
Persoonlijk ervaar ik dit telkens ik liefde wil doorgeven, bv. aan
mijn gezin, en getransformeerd word door hen die me beminnen. Kunnen
wij ons hart sluiten als de anderen naar ons toekomen? Op die vragen
hebben onze broeders van Algerije geantwoord met hun leven. Hun
leven was reeds gegeven. Jarenlang hebben zij geleefd te midden
de moslims. Misschien hebben zij er nooit een bekering gemaakt.
Daar zochten zij ook niet naar. De liefde van God is onbaatzuchtig.
Het afgestemd zijn op God
en de ander gaat niet vanzelf! Om dit te bereiken, moeten we elke
dag nog wel aan onszelf sleutelen. Zelfliefde, eigenwaan en waanidealen
verhinderen ons hiertoe. Elke dag opnieuw moeten we de goede toon
vinden om in eenvoud overgave te worden in waarheid, trouw en liefde.
Een sprekend getuigenis hiervan hoorde ik vorige maand tijdens een
bezinningsmoment in de oude abdij van Drongen. Een politieman, momenteel
met prepensioen, verwoordde het als volgt: "ik zeg altijd dat
we met drie getrouwd zijn sinds de dag van ons huwelijk" waarmee
hij sprekend aangaf hoe sterk God in zijn leven en relatie verweven
zit. Met vallen en opstaan probeert hij elke dag nieuwe wegen te
zoeken om zich in liefde aan zijn vrouw te geven, over alle verschillen
heen. De nieuwe situatie van prepensioen waarin hij zich nu bevindt,
dwingt hem tot het zoeken van een nieuw evenwicht tussen geven en
ontvangen, vrijheid geven en nemen. Op die manier stemt hij zijn
leven af op Gods Liefde en naar zijn vrouw toe deze Liefde door
te geven.
En wij, hoe stemmen wij best af op God en de ander? Misschien met
een leven meer en beter gegeven aan onze echtgenoot, onze kinderen,
onze gemeenschap ? Moge de drie-ene liefde van God als Vader, Zoon
en Geest ons daartoe de kracht geven.
Bezinningsmuziek
Groot dankgebed: "153 Verschenen
is de mildheid"
Vredeswens
Communielied 586: "Geproefd,
geleefd, herkend"
Gebed tot de Allerheiligste
Drie-eenheid
(Elisabeth van de H. Drie-eenheid, 21/11/1904)
O mijn God, Drieëenheid,
die ik aanbid,
help mij mezelf helemaal vergeten om mij in U te vestigen,
roerloos en stil alsof' ik reeds in de eeuwigheid was.
Niets moge mijn vrede verstoren,
niets mij uit U verwijderen, mijn Onveranderlijke.
Maar elke minuut voere mij verder binnen in de diepte van uw Mysterie.
Schep vredige stilte in mijn ziel,
maak er uw hemel van, uw geliefde thuis, de plaats waar gij rusten
kunt.
Dat ik U daar nooit alleen late, maar er helemaal zij,
wakker in geloof, heel en al aanbidding,
volkomen prijsgegeven aan uw scheppende kracht.
O Christus, mijn Geliefde, uit liefde gekruisigd.
Ik wil eens bruid zijn voor uw hart.
U bekleden met heerlijkheid, U beminnen ... tot ik erbij sterf!
Maar ik voel mijn onmacht en ik vraag U:
bekleed mij met Uzelf, mijn ziel geheel afgestemd op de uwe,
doordring mij, overrompel mij, neem Gij in mij alle plaats in.
Dan zal mijn leven enkel nog zijn een afstraling van uw leven.
Kom in mij als Aanbidder, als Verzoener, als Verlosser.
O Eeuwig Woord, Woord van mijn God,
ik wil mijn leven doorbrengen luisterend naar U,
heel volgzaam worden om alles van U te leren.
Door alle nachten, alle leegten, alle onmacht heen
mijn blik voortdurend op U, blijven in uw grote licht.
O Zon, die ik bemin, boei mij zozeer,
dat ik nooit meer weg kan uit uw lichtkrans.
O verterend vuur, Geest van Liefde, kom in mij
opdat het Woord in mij als het ware opnieuw kan geboren worden.
Laat mij voor Hem een nieuwe mensheid zijn,
waarin Hij heel zijn Mysterie herheleven kan.
En Gij, Vader, buig U over uw arme, kleine schepsel neer.
Overdek haar met uw schaduw.
Zie in haar slechts de Veelgeliefde, in wie Gij welbehagen hebt.
O mijn Drie, mijn Al, mijn Zaligheid, oneindige Eenzaamheid,
Onmetelijkheid waarin ik mij verlies, ik lever mij aan U uit als
een prooi.
Berg U diep in mij opdat ook ik mij bergen kan in U,
wachtend tot ik in uw licht ga schouwen
de eindeloze diepte van uw heerlijkheid.
---------------
* Bron: Martin Moors, "Drie-één
in waarheid, trouw en liefde: zo is onze God", K.U.Leuven,
Herkenrode, 14.06.2003, Pro manuscripto.
(Met dank aan de Emmaüsgroep die in een voorafgaand beziningsmoment
inspiratie gaf voor deze tekst)
|