9 april 2017: Palmzondag

         Gedenk die werd beeld van een mens

Marcel Braekers, o.p.

Openingslied 318: "Beeld van een mens"

"Intrede in Jeruzalem", N. ter Linden, Koning op een ezel, p. 171 - 172

Wijding van de palmtakken

God van leven, Gij laat uit koude winter en harde grond
Helder groen als een nieuwe lente opschieten.
Dezelfde takken waarmee de armen zwaaiden toen
Ze Jezus begroetten als hun redder.
Zegen (+) deze altijd groene palmen
Zegen hen die ze straks een plaats geven in hun huis,
Op hun land, de wegen die ze gaan.
Zegen allen in wiens naam wij Jezus begroeten en die
In dit teken van leven en vrede willen geloven.
Zegen hen, waar ter wereld, opdat hen leven toestroomt in overvloed:
Gij Vader, Zoon en heilige Geest.

Palmprocessie + zang 772B: “Voor kleine mensen is Hij bereikbaar”

Begroeting

‘Gedenk die werd beeld van een mens’ zo zongen we in het begin. Die beeldige mens werd tijdens zijn leven tegelijk opgehemeld en verguisd. Dat gedenken we vandaag en de volgende dagen. Het blijft voor mij een onverklaarbaar mysterie waarom deze Jezus van Nazareth zo nodig moest gedood worden. Je kan allerlei redenen aanhalen: zijn verzet tegen de tempelcultus (religieus argument), zijn kritiek op de religieuze en wereldse leiders (politiek argument), zijn keuze voor de armsten (sociaal argument), zijn beeld van die onvoorwaardelijk nabije God (theologisch argument), enz. Maar dat hadden zoveel anderen ook gedaan die niet werden gedood, in het Jodendom was men vertrouwd met tegenspraak en veelheid van meningen. Moet je spreken over een stom toeval, de berekening van de romeinse landvoogd of de afwegingen van de religieuze leiders? Of veroorzaakte Jezus toch zo’n wonde dat men zich in zijn identiteit voelde aangetast?

Sommige exegeten vermoeden dat Jezus veel meer politiek was betrokken dan de evangeliën laten uitschijnen en dus voor de bezetter een bedreiging was. Anderen denken dat Hij met een groep getrouwen de tempel stormenderhand heeft leeggemaakt van alle toeleveranciers zoals veehandelaars en geldwisselaars en dat dit voor de religieuze leiders de definitieve omslag was. Of was het toch voldoende dat je aan het godsbeeld raakte, de Schriftgeleerden voor schut zette om de basis te leggen voor een nieuw verstaan van de Thora? U kent wel de woorden als: ’Niet de Thora maar de armen zijn het zout der aarde’. ‘Arbeiders van het laatste uur krijgen evenveel als die van het eerste’ enz. het waren woorden die balsem en hoop waren voor het gewone volk.

Wie was die Jezus van Nazareth en wat bedreigde de politieke en religieuze samenleving zodat men besloot Hem uit de weg te ruimen? Eigenlijk kunnen we het niet achterhalen en zijn de evangeliën teveel geschreven vanuit een later gelovig perspectief om nog precies te zeggen wat er is gebeurd. Je kan de vraag ook anders stellen: hoe kon de dood van deze man de aanzet worden van een nieuwe tijd, een nieuwe godsdienst die heel de wereld zou veroveren en mensen tot vandaag kan inspireren?
Zoals elk jaar gaan we in deze week mee met die laatste periode. We stappen mee met de groep volgelingen, misschien ontvluchten wij Hem zoals ook zij deden toen het te heet onder hun voeten werd. We worden echter vooral uitgenodigd om zo met Jezus mee te gaan dat we een transformatie doormaken: samen met Hem sterven om op te staan als nieuwe mensen in de nieuwe schepping.

Gebed

Gij grote en verborgen God,

Dat wij ons laten leiden
Door het vertrouwen van uw Zoon
Waarmee Hij zijn weg is gegaan,

Dat wij ons laten leiden
door zijn liefde
die Hem alles kostte,

Dat wij in Hem de Mens zien,
Het schepsel naar uw hart,
naar uw beeld,
Hij die uw Naam heiligde
In leven en sterven.

Gij
die troont op onze gezangen
En woont in de liefde van uw Zoon

Leid ons door de Goede, Stille Week die komt:
Waarin wij alle tijd durven nemen
Om de weg te gaan
van Hem
Die ons gelaat onthult.      (S. de Vries, Bij gelegenheid II, p. 277.)

Lijdensverhaal volgens Lucas

- Mattheüs 26, 26 - 46
- Muziek
- Mattheüs 27, 27 - 44 kruisiging
- Lied 311: “O hoofd vol bloed en wonden”
- Mattheüs 27, 45 – 56 dood op het kruis
- Lied 314: “Nu valt de nacht”

Groot dankgebed 162: in de veertigdagentijd
Na de communie 363: “Gij zijt voorbijgegaan”

Grote Voorbeden

Laten wij in dit uur voor de wereld en alle mensen bidden naar wie de Heer zijn armen op het kruis heeft uitgestrekt:

- Voor allen die kreunen om verlossing. Voor de slachtoffers van burger-oorlogen, voor hen die lijden onder de bombardementen en de terreur van gewelddadige bendes. Voor de slachtoffers van natuurrampen, voor hen die ziek worden in een vernield ecologisch systeem.

- Bidden wij voor wie moeten leven in uiterste armoede, die vertwijfeld uitzien naar een helpende hand. Voor wie opkomen voor recht en vrede en daarom worden gevangen en gefolterd.

- Bidden wij voor de geestelijk armen, voor die gestoord en geschonden zijn, voor hen die traag en pijnlijk lichamelijk worden onderuit gehaald. Voor hen die in eenzaamheid sterven zonder de troost van een nabije God.

- Bidden wij voor allen die geloven in dezelfde verlossende Christus. Dat ons gemeenschappelijk geloof een kracht mag zijn om verschillen te respecteren en van elkaar te leren. Dat Christus die gestorven is voor allen zijn kudde mag samenhouden.

- Bidden wij voor het joodse en Arabische volk. Dat angst en geslagen wonden niet het laatste woord behouden. Wij bidden voor allen die vanuit hun godsdienst zingen tot hun God. Dat we elkaar mogen toezingen, dat het niet-weten rond dit kruis ons mag omvormen tot respectvolle luisteraars.

- Bidden wij voor ouders en kinderen, voor de meest kwetsbaren van onze samenleving. Wij bidden voor priesters en religieuzen, voor alleenstaanden, voor hen die moeten leven in een pijnlijk proces van scheiden. Roep ons op Heer om te blijven dromen van een dienende geloofsgemeenschap, van een samenleving waar mensen elkaar het licht aanreiken en opbeuren.

- Voor hen die sterven en niet worden betreurd, voor allen die zoek zijn geraakt in oorlog en gevangenschap, voor hen die in wanhoop zelfmoord pleegden: hoor hun schreiend roepen en bewaar hen in uw hart.