05 April 2020: 6e zondag van de vasten
Palmzondag
(2020) – sluit niet je hart
Marcel
Braekers
Lieve
tochtgenoten,
Midden in de nacht begint het breviergebed met
psalm 95. In het midden van die psalm staat:
Indien je vandaag Zijn Stem zult horen, sluit
dan niet je hart.
De tekst roept altijd een diepe ontroering in
mij wakker. Je bent alleen in de grote stilte
van de nacht. De meeste mensen slapen, sommigen
werken, er zijn er die angstig staren naar de
komende dag. Sommigen genieten van de stilte en
de wijding van het uur, anderen krimpen in
elkaar vanwege de eenzaamheid. En dan staat daar
geschreven dat ‘mocht je vandaag Zijn Stem
horen, je je hart niet mag sluiten’. Maar je kan
niet alleen Zijn Stem horen, in de stilte
zindert heel de wereld mee die geschokt is, die
zoekt, kreunt en vecht.
Ik schrijf dit, omdat het vandaag Palmzondag is
en Palmzondag roept voor mij het beeld op van
mensenmassa’s. Betogingen, festivals,
voetbalwedstrijden. Onverwacht zijn dat vandaag
zieken verzameld in geïmproviseerde
veldhospitalen, omwikkelde hulpverleners,
wandelaars met de nodige afstand, beelden van
lange rijen doodskisten, wanhopige families die
geen afscheid kunnen nemen.
Bij de intrede in Jeruzalem riepen de armsten
van de stad om een nieuwe leider, om iemand die
paal en perk aan de bezetting zou stellen en
gerechtigheid zou brengen. Maar in plaats van
een sterke leider te paard kwam een antiheld
gezeten op een ezeltje. Tegen hun verwachtingen
in kwam iemand die bevrijding, troost en hoop
wilde geven, maar anders dan mensen zich meestal
voorstellen. Alle wonderverhalen richten al
vertellend de aandacht op de uitzonderlijke
kracht die Jezus uitstraalde. Het was Gods
kracht die via zijn persoon mensen concreet en
direct omhulde en hen anders naar het leven deed
kijken. Je zou wensen dat vandaag met een
vingerknip of met wat speeksel op de ogen (foei)
een mirakel zou gebeuren. Maar dat gebeurde toen
niet en ook niet vandaag. De wonderen die door
Jezus tot stand kwamen hadden te maken met een
innerlijke omkeer. Bange mensen kwamen uit hun
cocon van angst, treurenden hoorden een woord
van troost, wie was uitgesloten werd uitgenodigd
om tot de nieuwe gemeenschap toe te treden. Na
Pasen, na de dood en de stilte heeft zich een
nieuwe groep gevormd, gedreven door kracht en
hoop. Zou dat ook vandaag, voor ons zo kunnen
zijn? Dat we later, na de pijn, de geschokte
samenleving, de omvergegooide economie op zoek
gaan naar wat echt belangrijk is en wat
hartverwarmende toekomst biedt. Mocht je vandaag
Zijn Stem horen, sluit dan niet je hart. Hoor de
roep van een lijdende aarde en daarboven de Stem
van die Ene die bij ons is.
Vanaf vandaag begint de stille week, ze zal
stiller zijn dan ooit. Geen eucharistie, geen
voetwassing, geen verering van het kruis, geen
Paaskaars en de zang tot het licht. Je kan het
opnemen als een uitdaging om de stilte en het
lijden van Jezus mee te dragen en via zijn
lijden het leed van heel de wereld in de hoop
dat we binnenkort sterker dan ooit mogen zingen
Licht dat ons aanstoot in de morgen
Voortijdig licht dat overwint.
Koud, één voor één en ongeborgen,
Licht overdek mij, vuur mij aan.
Dat ik niet uitval, dat wij allen,
Zo waar en droevig als we zijn,
Niet uit elkaars genade vallen
En doelloos en onvindbaar zijn.
“Mocht je Zijn Stem horen, sluit dan niet je
hart.”
Marcel Braekers o.p.
Wereldgebed
Voor de viering van
Palmzondag stelde Broederlijk Delen het
volgende slotgebed voor.
Vandaag klinkt dit
heel anders dan toen het geschreven werd.
God,
het lijdensverhaal van vandaag weegt zwaar.
Voor vele mensen hier en in het Zuiden
zijn lijden en dood dagelijkse realiteit.
Sterk onze hoop
dat lijden en dood niet het laatste woord
hebben.
En laat de groene takjes hiervan teken zijn.
Moge het zo zijn. |