Inspiratie & bezinning in homilieën voor vandaag
door Mark Cornelis
Er zijn nog slechts 11 exemplaren van dit boek (update 9/02/2024)
Dit boek wil een bron zijn van inspiratie en een houvast bieden. De 20 bezinningen en homilieën hebben een Bijbelse en theologische grond, maar zijn actueel verwoord. Enkele van de behandelde thema’s in dit boek zijn:
Is er leven na de dood? Onze christelijke nieuwjaarswensen. Het masker van carnaval en de vasten. Eerst geloven, dan zien. Jezus is een rare gast. De vakantie en ... God. Hebben wij nog een houvast?
Hieronder staat de inhoudstafel.
Voorwoord
1. Is er leven na de dood?
2. De maagdelijke geboorte van Jezus.
3. Onze christelijke nieuwjaarswensen.
4. Het masker van carnaval en de vasten.
5. Wat is christen zijn nu?
6. Eerst geloven, dan zien.
7. Wat staat ge naar de hemel te kijken?
8. De H. Geest brengt leven in de brouwerij.
9. Heilige Drie-eenheid.
10. Wie is mijn naaste?
11. Wie heeft gelijk? Wat is waarheid?
12. Jezus is een rare gast.
13. Jezus is het levende brood.
14. De werkers van het elfde uur.
15. Hebben wij nog een houvast?
16. De vakantie en... God.
17. De goede herder.
18. Mijn vrede geef Ik u.
19. De liefde komt van God (huwelijksviering).
20. Ga binnen in de vreugde van uw Heer (uitvaartdienst).
Nawoord
Uitgeverij: Halewijn (2017) - ISBN 978-90-8528-442-0
Prijs: boek 12 euro + eventuele verzendkosten 4 euro.
Te bestellen bij Mark Cornelis, Minderbroedersstraat 9/0201, 3000 Leuven of via
verschenen in de e-Bubbels van 11/09/2020
Fragment uit een thema: Hebben wij nog een houvast? (Joh 6,68)
Er is zoveel veranderd en er verandert nog voortdurend zoveel en dit zowel in de wereld als in de Kerk. Onlangs hoorde ik nog iemand humoristisch zeggen: “Moest kardinaal Van Roey nu terugkomen, hij viel zeker van ’t verschieten onmiddellijk terug dood”.
Wat de veranderingen betreft op het gebied van de liturgie, het geloof, de moraal en zelfs de dogma-inzichten stelt men dan soms de vraag: “Wat moeten we nu nog geloven?” en “Hebben wij nog een houvast?”
Wel, wanneer ik de vraag zo hoor stellen, vraag ik me toch af wat de vraagsteller eigenlijk bedoelt met het woord ‘vast’.
Een rots is vast, want zij beweegt niet. En zij beweegt niet omdat ze niet leeft. Dat is de vastheid van het levenloze, van de verstarring, van steeds weer hetzelfde omdat er niets gebeurt.
Er is daarentegen een zeer beweeglijke manier om ‘vast’ te zijn. Bijvoorbeeld: van een kapitein ter zee wordt verwacht dat hij ‘vaste’ koers houdt. Hij mag niet afwijken, maar vooral mag hij zijn schip niet onbeweeglijk ter plaatse laten liggen. Hij moet varen! Hij moet vooruit! Wanneer er stormen opsteken, zal het enorm veel energie en ‘vasthoudendheid’ vergen om ‘vaste’ koers te houden.
Welnu, deze twee beelden worden gebruikt voor de Kerk. Zij is ‘steenrots’ en zij is de ‘boot’ die de golven dreigen te overspoelen. Tegenwoordig beginnen we beter de Kerk te zien, niet zozeer als ‘steenrots’, maar als ‘boot’ die varen moet.
Wanneer wij houvast zoeken in uiterlijke voorschriften, dan bouwen we juist op drijfzand; want die veranderen toch. Er is slechts iets dat blijft, of juister: er is slechts Iemand die dezelfde is gisteren, vandaag en in eeuwigheid. Dat is Jezus Christus, de verrezen en levende Heer. Hij is onze houvast! Ons kompas moet dus steeds wijzen naar Jezus, opdat onze levensboot ‘vaste’ koers zou houden naar Hem toe. Met andere woorden: onze houvast is ons geloof in de Heer Jezus.
En ‘geloven’ is ons aan Jezus Christus toevertrouwen en dit met heel ons wezen. ‘Geloven’ is ons leven inzetten op het woord van de Heer, zoals Petrus antwoordde aan Jezus nadat Hij aan Zijn leerlingen over ‘het levende brood’ had gesproken en hen de vraag stelde: “Wilt ook gij soms weggaan?” (Joh 6, 67), waarop Petrus zei: “Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven” (Joh 6, 68).
Door van ons leven ‘het schoonste en het beste’ te willen maken - zoals Jezus van Nazareth dat gedaan heeft - zo vinden wij in Hem onze beste ‘houvast’.
verschenen in de e-Bubbels van 9/06/2023
Fragment: De H Geest brengt leven in de brouwerij
Onze tijd is in beweging. Het is dan toch normaal dat ook de Kerk - als instelling en als gemeenschap - in beweging is. Ware dit niet het geval (zoals het helaas gedurende vele jaren gebeurd is), dan hoeven we ons echt ongerust te maken. Immers, waar ‘leven’ is, moet er ‘beweging’ zijn. Dat is ook waar voor het ‘leven’ van de Kerk. Leven is bewegen, groeien, veranderen. Er is in het leven van onze hedendaagse Kerk heel wat in beweging. Goddank! Dat is juist een teken dat ze leeft en dat Gods Geest in haar werkzaam is.
“De wereld loopt vol gedoopten en gevormden, maar waar is de H. Geest?” vroeg paus
Johannes XXIII zich af en uit die vraag rees bij hem de beslissing om de Kerk aan te passen aan de noden van deze tijd, zijn ‘aggiornamento’. En we hebben de H. Geest aan het werk kunnen zien tijdens het Tweede Vaticaans Concilie te Rome. Dat werk gaat nog steeds verder in alle hoeken van de wereld en heeft reeds vernieuwing gebracht, maar er is nog zeer veel te doen.
De woorden, die de H. Schrift gebruikt om de H. Geest aan te duiden, betekenen tegelijk verschillende levendige dingen: vurige tongen, vuur, trilling van de lucht, adem, wind, storm.
De H. Geest is dus geen windstilte of stilstand. Integendeel! Hij is beweging en beroering en ‘waait waar hij wil’. En het ergste dat de Kerk kan overkomen is die Geest aan banden te willen leggen; want dat is ‘een zonde tegen de H. Geest’. ‘De H. Geest brengt leven in de brouwerij’.
Hier moet ik denken aan het scheppingsverhaal (Gen 2, 7). De mens is nog maar pas gevormd uit kleiaarde en lag daar nog levenloos op de grond. Maar toen blies God in een ademstoot Zijn eigen levendmakende Geest in de neusgaten van de mens. En de mens stond op en was er. Een prachtig verhaal om duidelijk te maken dat de Geest de overgang verwekt van dood naar leven, van berusting naar verwachting en inzet, van apathie naar geloof en hoop. Daarom ook mogen mensen, die die Geest te pakken hebben, niet ‘bij de pakken blijven zitten’. Zij lopen niet voor niets ‘met de levensadem van God in de neusgaten’. Zo presenteert zich de H. Geest als ‘God zelf werkzaam in mensenlevens’.
Dat is ook wat zich heeft voorgedaan in het gebeuren van de uitstorting van de Geest op die eerste Pinksterdag (Hand 2, 1-13). De leerlingen van Jezus waren toen samen als bange mensen want hun Meester was nog niet lang geleden gekruisigd, gestorven en begraven. Feit is in elk geval dat die bange leerlingen plots totaal veranderd zijn. ‘Zij werden allen vervuld van de H. Geest’, aldus het verhaal en zij verlaten ‘het huis waar zij gezeten waren’. Zij verheffen hun stem en ‘spreken van Gods grote daden’. Vrijmoedig en niet meer bevreesd getuigen zij nu dat Jezus verrezen is en leeft.
Ja, zo is de H. Geest! Hij kan plots ergens opduiken, waar je het niet verwacht. Wie had Hem trouwens verwacht achter sommige heiligen en achter zovele gewone mensen midden onder ons? Immers, ook vandaag nog worden mensen geïnspireerd door Gods Geest en zetten zij zich
‘be-geest-erd’ in voor Zijn Rijk van liefde en vrede. Het zijn maar gewone mensen, zoals jij en ik, die proberen te leven met de ‘GEESTdrift’ van God. Hij is er: de H. Geest! ‘De H. Geest brengt leven in de brouwerij’.
Om het met Huub Oosterhuis te zeggen: ‘De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt, in al wat groeit en leeft zijn adem uitgezaaid’. Maar je moet heel goed toekijken. Het is als met bomen langs de vaart of langs de weg. Als er wind is, kan je aan de bomen zien vanuit welke richting de wind waait. Dan staan ze allemaal in dezelfde richting gebogen.
Wel, ik wens je dat het aan jouw manier van leven te zien is dat je de wind van de H. Geest opvangt. Ik wens je dat men in jou de vruchten van de H. Geest herkent: ‘liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid en ingetogenheid’ (Gal 5, 22-23a).
Dan wordt het Pinksteren alle dagen van jouw leven!
